VOORWERP MET EEN DIEPERE BETEKENIS

YENTL

Ik heb gekozen voor mijn leidingskoorden, mijn rok en mijn leidingstrui. Ik zit al 12 jaar in Chiro Tijl en Nele en ben sinds vorig jaar ook leidster. Het verschil tussen lid en leidster is erg groot. Zelf voel ik me beter als leidster, we hebben een erg hechte leidingsgroep waar iedereen altijd kan op terugvallen als er iets scheelt en dat vind ik erg waardevol. Onze leidingsgroep is niet zomaar een leidingsploeg, maar ook een vriendengroep en niet zomaar een vriendengroep zoals je die hebt op school. Doordat je zo nauw moet samenwerken met elkaar en elkaar echt elke week ziet, ook tijdens vakanties,... creëer je echt een band met elkaar. In de Chiro, met je leidingsploeg, doe je ook zaken die je anders nooit zou doen. Op kamp bijvoorbeeld. De laatste avond van kamp is kampvuuravond. Voor wij ons kampvuur aansteken hebben wij eerst een hele ceremonie met fakkels en dan wordt het kampvuur door de hele leidingsploeg samen aangestoken. Dit zorgt echt voor een gevoel van verbondenheid. De eerste keer dat je mag meelopen met je eigen fakkel, zorgt echt voor kippenvel. Je voelt je echt lid van de groep, je hoort er echt bij. Ik vind het dus erg belangrijk om ergens bij te horen en hecht erg veel belang aan vriendschap, de zin van het leven is voor mij jezelf en anderen gelukkig maken en dit lukt het best in een groep waar je je erg goed voelt en jezelf kan zijn.

LEEN

Mijn voorwerp met een diepere en achterliggende betekenis is mijn briefje van 10 zloty. Waarom nu dat biljetje? Wel, vorig jaar heb ik de reis van mijn leven meegemaakt en waar ik de tijd van mijn leven heb gehad. In het zesde middelbaar kregen we de kans om ons in te schrijven voor onze Berlijn-Krakau reis.Zo goed als heel ons jaar zag dit zitten en dan begin april was het zover. Heel vroeg opstaan om dan op de bus nog wat te slapen en onze tocht naar Duitsland en Polen kon beginnen. In Berlijn was het vooral leuk omdat we eindelijk heel ons jaar beter leerden kennen en gingen we naar elkaars kamers om wat bij te praten en gewoon samen plezier te maken. Maar wanneer we in Krakau aankwamen, ben ik bijna letterlijk verliefd geworden op de stad. Het was de meeste gezellige en mooiste stad waar ik ooit ben geweest. Vooral s'avonds zag je pas hoe mooi het er was, de lampjes die de stad verlichten en de gezellige terrasje waar je uren met iedereen kon babbelen. De laatste dag in Polen kregen we de toestemming om een avondje uit te zetten. Het was fantastisch om te zien hoe heel het zesde jaar ( bijna 80 leerlingen) samen kwamen om te feesten. Jammer genoeg kon de reis niet blijven duren en moesten we ons al klaarmaken om terug naar huis te keren. Eenmaal thuis gekomen moesten de valiezen worden leeggehaald en daar vond ik nog een briefje van 10 zloty. Sindsdien zit dat biljetje standaard in mijn portefeuille, ook al kan ik er hier in België niets mee doen. Maar toch, steeds bij het zien zitten van het biljetje moet ik terug denken en die onvergetelijke reis en komen de beste herinneringen weer naar boven.